
Akrep gibisin kardeşim,
korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
serçenin telaşı içindesin,
Midye gibisin kardeşim,
midye gibi kapalı, rahat,
Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardesim,
Bir degil
beş degil,
yüzmilyonlarsın maalesef.
Koyun gibisin kardeşim,
gocuklu celep kaldırınca sopasını
sürüye katılıverirsin hemen
ve adeta mağrur, kosarsın salhaneye.
Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani,
hani şu derya içre olup
deryayı bilmeyen balıktanda tuhaf.
Ve bu dünyada ,bu zülüm
senin sayende.
Ve açsak ,yorgunsak, alkan içindeysek eğer
ve hala sarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak
kabahat senin,
_demeğe içim varmıyor ama_
kabahatin çoğu senin, canım kardeşim
1947
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder